Iedereen heeft zijn eigen kijk op de wereld. Het is erg handig om je dit vaak te realiseren, jouw gelijk is niet die van de buurman. Dat maakt de omgang soms erg lastig en als hondeneigenaar is de sociale interactie met andere hondeneigenaren vaak wel aan de orde. Daarin gaat er nog wel eens wat mis.

Een deel van de hoog risico honden eigenaren ziet het probleem van de toenemende bijtincidenten vooral als een kleine keffertjes probleem. Als de andere hond hun hond niet uitdaagt dan zal hun hond ook niets doen. De kleine hondjes eigenaren zien dit natuurlijk heel anders. Ik persoonlijk denk dat je moet zorgen dat je altijd controle over je hond hebt, zeker als een hond zoveel schade zou kunnen doen. Dus als dat altijd gemuilkorfd uitlaten zou betekenen, dan is dat zo. Het kan niet zo zijn dat het korte lontje (het reactieve) van sommige rassen niet wordt meegenomen in de risico analyse van de eigenaar. Zij zijn en blijven verantwoordelijk voor het gedrag van hun hond.

Ik heb een niet gecastreerde flinke reu. Daarmee komen er wat andere verantwoordelijkheden op mijn bordje dan van een eigenaar van een gemiddelde labrador teef. Nou is Joris een zeer sociaalvaardige clown die, nu hij volwassen is, gevechten zeker zal proberen te voorkomen. MAAR dat betekent niet dat hij niet zal gaan vechten. Als hij wordt uitgedaagd door een andere reu, of er loopt toevallig een loopse teef 5 minuten voor ons, is er echt wel een kans dat hij niet alles zal pikken en door zal lopen. Joris valt niet onder de hoog risico rassen en de kans op aanzienlijke schade bij een gevecht is nauwelijks aanwezig, maar toch let ik altijd goed op en lijn ik hem aan als ik niet zeker ben van een geschikte match met een andere hond. Jammer genoeg is mijn verantwoordelijkheid daarmee niet klaar. Het lijkt er steeds vaker op dat het aanlijnen en meenemen van mijn eigen hond emoties oproept bij de andere eigenaar. Misschien dat zij zich voelen aangevallen, als zijnde zij een agressieve hond zouden hebben? Ik weet het niet. Wat ik steeds meer tegen kom is dat er geen gehoor meer wordt gegeven aan de vraag of mensen hun hond even kunnen aanlijnen. Zij vinden dit een ongehoorde vraag waarop ze zelfs regelmatig flink commentaar geven. En nog vaker uitleg van mij willen waarom ik dat vraag.

Vooral dit laatste vind ik persoonlijk erg opvallend, want zou het uitmaken wat de reden is? Wordt daarmee de actie ‘hond aanlijnen’ anders? Moet ik verantwoording afleggen over mijn privéleven omdat ik op straat wil lopen zonder honden-interactie?

Voor mij staat ondertussen wel vast dat ik nooit iedereen tevreden kan houden. Dat er altijd mensen zullen zijn die het juist wel aanlijnen of juist los laten lopen van honden als onprettig zullen ervaren. Ik hoop alleen dat mensen wat meer rekening met elkaar zouden willen houden om op die manier het leven van onze honden en de bazen wat prettiger te maken. Niet alle honden kunnen of willen met alle honden omgaan, om welke dan ook. Dat is niet erg, dat is niet omdat ze valse rothonden zijn, dat is gewoon zo.

Zie je een aangelijnde hond, OOK in het losloopgebied, dan lijn je je hond aan. Moet je mensen zonder honden passeren, dan roep je je hond naast je en loop je erlangs. Passeer je kleine kinderen dan houd je je hond bij je. Vraagt iemand of je je hond even terug kunt roepen, dan doe je dat. Moet je iemand met een aangelijnde hond passeren, dan zorg je dat het voor alle partijen (mens en honden) duidelijk is dat ze geen interactie hoeven te hebben.

Het laten loslopen en wandelen met honden is geen vrijbrief voor vrijheid-blijheid. Het kan alleen als de mens genoeg controle over zijn hond heeft EN genoeg rekening houdt met de rest van de wereld.