Onze lieve hond is er één die onder de noemer ‘lomp en onhandig’ valt. Hij is lief, een tikkie groot (ondertussen ruim 32 kilo!) en om de een of andere manier heeft hij vaak ongelukjes. De laatste was een aantal grasaren in zijn pootje. Maar ook een mergpijp om zijn onderkaak staat op zijn cv.
Grasaar
Eind van de zomer begon Joris af en toe aan de onderkant van één van zijn poten te likken. Na het wegknippen van alle haren en een grondige inspectie was er niets te vinden, dus keken we het even aan. Toen hij een week later aan de bovenkant van zijn pootje begon te likken was het me duidelijk dat hij hoogst waarschijnlijk een grasaar in zijn pootje had gekregen. Doordat hij flink behaard is heeft hij daar nog meer kans op dan een kort harige hond. Dus naar de dierenarts met hem, want zo’n aar kan gaan ‘lopen’ door zijn lichaam, met alle gevolgen van dien.

Over socialiseren
Gelukkig hebben we vaak met Joris geoefend bij de dierenarts. De weegschaal is een makkie, pillen geven geen probleem en ook de tafel die omhoog gaat ondergaat hij zonder problemen. De dierenarts is zijn vriend en ook de assistenten vindt hij geweldig. Hij lijkt soms zelfs wat overgesocialiseerd op dit punt, want hij kan een tikkie te enthousiast zijn naar het personeel. Je ziet dit ook vaak bij rassen zoals de labrador, die te veel op mensen worden gesocialiseerd terwijl ze daar van nature al een zeer positieve associatie bij hebben. Dit uit zich dan in overenthousiast gedrag naar mensen cq kinderen. En daarvoor komen de mensen dan weer bij ons op de hondenschool. Want een pup die opspringt wordt nog schattig bevonden, maar bij een hond van 30+ kilo is dat niet meer gewenst.

De operatie
De dierenarts kon zijn poot scheren en een sneetje maken om te zoeken naar de aar. Jammer genoeg kon ze hem niet vinden, maar Joris deed het geweldig! Ik ben zo trots op hem. Natuurlijk vond hij het niet leuk, maar met lekkere snoepjes en duidelijke commando’s lukte het prima. En na afloop vond hij de dierenarts en de assistenten nog even leuk als altijd.
De volgende dag moest hij onder narcose zodat ze verder konden zoeken. Hij liet zich rustig in slaap brengen en na een aantal uur werden we gebeld dat hij weer fris en fruitig was, én dat ze meerdere aren hadden gevonden! Ter voorkoming van herhaling in de toekomst is het haar op zijn pootjes goed kort geknipt en dat houden we nu zo. Joris liep weer als een enthousiaste puber naar buiten en lijkt geen negatieve gevoelens over gehouden te hebben aan dit avontuur.

Dierenverzekering
We zijn nu aan het nadenken of we hem maar eens zullen verzekeren, want dit zal vast niet het laatste onverwachte ritje naar de dierenarts zijn voor onze brokkenpiloot. Tot nu toe hebben we altijd een spaarrekening gehad voor onze dieren, maar bij Joris zou een verzekering nog wel eens handig kunnen zijn in de toekomst.